http://www.telegraaf.nl/binnenland/2506319/__Landelijk_poezenalarm___.html?p=5,1
Van Haarlem tot Raalte, van Friesland tot Apeldoorn: pas op, want een vermoedelijk Turks stel rijdt kriskras door ons land om overal kittens op te halen. Waarom? Naar eigen zeggen om een goed tehuis aan de kleintjes te bieden, maar inmiddels zijn al vele tientallen kittens spoorloos verdwenen. Kattenliefhebbers zijn bang dat de zachte knuffeldiertjes zijn geëindigd als slangenvoer of in bonthandschoenen, en slaan groot alarm!
Wilma Barrenhoorn uit Apeldoorn kwam op 19 september in contact met het tweetal, en de kattenliefhebster kan zichzelf achteraf wel voor het hoofd slaan. “Wat ben ik stom geweest.”
Drie van haar zwarte kittens zijn opgehaald door het verdachte tweetal. “Ik had een advertentie op internet gezet en bijna direct werd ik gebeld door iemand die gebrekkig Nederlands sprak. Ze wilde voor haar jarige tweeling twee poesjes ophalen en graag ook nog één voor haar moeder.”
Dezelfde middag worden de drie poesjes opgehaald. “Mohammed, een klein kalend mannetje, volgens mij van Turkse afkomst, kwam voorrijden met een grijze stationwagen. Het ging allemaal heel snel. De drie werden in een klein mandje gestopt. Dat was niet erg, volgens hem, want het was toch maar een kippeneindje. Ik heb ze nog een laatste knuffel gegeven en toen waren ze weg.”
Wilma blijft echter achter met een onrustig gevoel. Daarom belt ze het telefoonnummer van het Turkse paar en spreekt de voicemail in. “Ik wilde weten hoe het met ze ging. Maar er kwam geen enkele reactie.”
Het besef dat er iets vreselijk mis was, kwam pas toen er een week later een telefoontje uit Friesland kwam. “Een mevrouw vroeg mij of ik die vier poesjes nog wilde hebben. Ze was gebeld door ‘Ellis’ die haar in gebrekkig Nederlands had gevraagd of ze de kittens uit de advertentie kon ophalen. Die mevrouw had gezegd dat ze niet voor de slacht waren. Ze zocht goede baasjes. ‘Niet opeten’, had de Turkse gezegd, ‘goed voor dieren’. Toen die mevrouw vroeg naar de gegevens zijn mijn huisgegevens doorgegeven. Waarschijnlijk omdat ze net die dag ook mij gebeld had.”
Wilma zette onmiddellijk een advertentie met een waarschuwing op Marktplaats en de gedupeerden druppelden sindsdien bij haar binnen. “De ene keer komen Ellis en Mohammed uit Apeldoorn, de andere keer uit Den Helder. Soms komen ze voor vier poesjes. Twee voor de kinderen en twee voor haar moeder. De volgende keer wil de zwager ook kittens. Laatst was er een gezin met zes poesjes. Ze belden voor vier, maar toen merkten de eigenaren dat de twee nog overbleven beestjes ook waren meegenomen. Ze betalen er rustig 15 euro per kitten voor.” Wilma is ervan overtuigd dat de kleintjes allang niet meer in leven zijn. “Turkse mensen schijnen ook niet veel met katten te hebben. Ze zijn niet verkocht aan mensen die een klein katje zochten. Dat loont niet. In het hele land loopt men op dit moment met kittens te leuren. Het kan eigenlijk alleen maar dat ze voor verkeerde doeleinden zijn opgehaald.”
Aangifte doen kan niet, omdat de kittens met toestemming zijn opgehaald. “Je schijnt twintig kittens per jaar te mogen verhandelen, dus eigenlijk zouden we ze op heterdaad met een volle auto moeten betrappen.” Wilma mailt nu elke adverteerder met kittens. “Het is een hoop werk, maar ik ga er mee door. Elke kitten die ik kan redden, is er één. Mijn advies is: zet gewoon in de advertentie dat je om een legitimatie vraagt en de twee blijven weg.”
Ellis is telefonisch om een reactie gevraagd, maar wilde ondanks herhaaldelijk aandringen niet reageren.